Blog

“Iedereen vindt dat ik in mijn werk geen fouten mag maken, terwijl je weet: het gaat gebeuren”. Over het taboe op fouten maken en de impact van deze psychologische onveiligheid op het samen leren en innoveren.

Op 5 mei vieren we in Nederland dat we in vrijheid leven. Iets dat in de huidige tijd niet meer vanzelfsprekend lijkt. Vrijheid betekent behalve een ‘vrij land’ ook de ruimte om zelf keuzes te kúnnen maken en verantwoordelijkheid te kúnnen nemen. 

De lente is een seizoen van vernieuwing. De dagen worden langer, de natuur ontwaakt en overal zien we nieuw leven. De lente geeft mij inspiratie en is een krachtig symbool voor leiderschap.

Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Mijn gedachten gaan dan uit naar vrouwen die in de wereld onderdrukt worden en door hun omgeving belemmerd worden in hun ontwikkeling en hun zijn.

Een zeilboot kan alleen de storm doorstaan als de bemanning met de juiste focus en als team ervoor gaat. “Teamleden tonen nu eigenaarschap, je hebt echt iets in beweging gezet.”

“Eerder is het anderen niet gelukt om de mensen op te schudden. Maar met jouw vastberadenheid en zorg voor harmonie zijn wij als team en individu gegroeid!” Aldus een teamlid na afloop van een teamtraject van een half jaar.

In de rubriek ‘Wat zou u doen?’ in de Volkskrant Magazine stond een lezersvraag (Vk 22-04-2023). De vrouw wil geen ‘door de baas georganiseerde groepscoachingsessies meer’. Want ze ervaart deze als psychisch en soms ook fysiek grensoverschrijdend. Ze ervaart onveiligheid en ongelijkwaardigheid.

Met het aantikken van een klein dominosteentje kun je een 45 kg zware dominostenen laten omvallen. Teamleden zijn geen dominostenen, en gelukkig maar, want als er één teamlid omvalt, wil je niet dat het hele team omvalt. Toch zie ik een waardevolle parallel tussen dominostenen en teamcoaching.

Wat doe je als je merkt dat mensen zich niet veilig voelen in je team? Zich niet uitspreken, geen verantwoordelijkheid nemen, maar wel mopperen en roddelen? Hoe zorg je als hoogsensitief mens ervoor dat het wel veilig wordt om te zeggen wat gezegd moet worden?

Wie mij goed kent weet dat ik helemaal los ga in Escaperooms. Samen pijlsnel puzzels oplossen om zo uiteindelijk via verrassende nieuwe ruimtes de sleutel naar buiten te vinden. Maar is dit voor alle teams altijd een succes?

In onze keuken hangt al jaren een poster met de tekst “Niks moet, niksen mag”. Dit lijkt redelijk zinloos, want in onze keuken wordt niet ‘genikst’. Met een gezin ‘moet’ er meer dan ‘niks’, vooral het dagelijks koken en het in- en uitruimen van de vaatwasser. Onze puberende kinderen klagen er natuurlijk ook over, als ze weer een keertje *zucht* ‘moeten’ meehelpen.

Als ik met een team samenwerk, denk ik weleens ‘we zijn net holbewoners’. Ehh….. begrijp me niet verkeerd! Ik bedoel, dat we echt gewoontedieren zijn. En dat dat meestal handig is in ons leven en werk, maar dat dat ons als groep ook belemmert in onze verandering.

Over de aangeboden plek, magische plek en dienende plek. De klant staat voor mij voorop. En dus voer ik de opdracht niet klakkeloos uit, maar stel ik deze eerst ter discussie. Klinkt tegenstrijdig, maar toch doe ik dat.

De eerste teamdag liep ‘zoals verwacht anders dan gedacht’. Hierover vertelde ik al eens in een vorige blog. Het was duidelijk dat er nog veel oud zeer zat. En dat dat leidde tot nieuw zeer. Het zat zo diep dat zelfs nieuwe collega’s (die de historie niet kenden), hier last van kregen. ‘Gedoe’ is dan een understatement.

Een echte moestuinier en boer weet het: om straks flink te kunnen oogsten, moet je tijdig zaaien. Maar dat niet alleen: een goede voedingsbodem en goede verzorging zijn net zo belangrijk. Hierin zie ik de parallellen tussen tuineren en teamcoaching.

Hoe je je hoofd vollaadt met inspiratie, als je je hoofd eerst leegmaakt. De lentezon schijnt na weken koude wind, miezerregen en plensbuien. Het is zondagochtend en ik probeer een goed boek te lezen met interessante stuff die ik de komende week direct wil toepassen in mijn teamcoaching. Helaas……

Zo fijn dat iedereen weer meer op locatie mag werken! Hierin ligt de hoop dat we dan ook weer beter kunnen samen werken. Echter, we hebben 2 jaar lang thuisgewerkt en inmiddels zijn nieuwe collega’s gestart en hebben we digitaal afscheid genomen van collega’s. Onvermijdelijk heeft dit impact op de samenwerking in je team.

Of ik een communicatietraining wil geven, met feedback enzo, want het loopt niet lekker in het team. Ehh… ja natuurlijk kan dat. Maar mijn alarmbellen gaan al af: wat maakt dat het niet lekker loopt?